In de gebraden haan

Gisteravond hebben we van een uitstekend diner genoten bij gastheer Jacques en chef Margriet. Een fantasierijk voorgerecht, een een heerlijk soepje verscholen onder een grote paddestoel, een super stuk vlees vergezeld van smaakvolle groente, dessert en een mooi kaasplankje toe. Dat alles mocht worden weggespoeld met heerlijke wijn, een getapt Amstel biertje en er tussendoor nog een Armagnac uit 1972.

Gesprekstof was er meer dan voldoende. Het werd later. Dat was vooraf ook wel de verwachting die dus uitkwam. Af en toe werd er gegaapt. Of gegeeuwd. Klinkt iets chiquer. Niet omdat het vervelend was of werd. Maar volgens één van de gasten is dat een teken van plotseling opkomende lust om de liefde te bedrijven. Er bestaan minder chique woorden voor. Dan wordt het dus pog. Plotseling opkomende ....

Dat is weer iets anders dan pochen. Want als je teveel pocht, over je zelf opgeeft, dan ben je pas de gebraden haan, volgens de gastheer.

Terugwandelend, midden in de nacht, door een dikke laag sneeuw, wist ik het. Margriet en Jacques beginnen in hun uiterst strategisch gelegen woning een nieuw eethuis in Wognum onder de naam In de gebraden haan.

Wij zullen er in ieder geval dan vaak te gast zijn!