3-1 verlies....

9.15 uur. De deurbel. Oeps....De voetbal gaat dus wél door. Met hoge snelheid naar Spierdijk, waar we moesten aantreden tegen St. George. Tweede op de ranglijst en wij bungelen ergens onderin. Daar aangekomen kwam ik erachter dat ik aleen mijn schoenen bij me had. Dus weer terug naar Wognum om net voor het begin van de wedstrijd te kunnen aantreden. 0-0 bij de rust, waarop ik mocht wisselen. Het was mijn beurt. Shit. Alle verkeersovertredingen voor niets. Beter zo, ik had volgens mij minimaal 4 keer de bal verkeerd afgegeven. Bij 2-0 achterstand mocht ik nog even invallen en wist de assist te geven tot 2-1 en voelde me weer gelukkig. Helaas, direct daarop scoorde een Spierdijker van bijna tweeëneenhalve meter lang 3-1. Gelukkig won het eerste van Spartanen haar tweede wedstrijd van het seizoen met 2-1 van de buren uit Spanbroek.

Foto's Zuid Afrika

slideshow foto's van fotografen en......


Door op bovenstaande link te klikken kun je de door mij gemaakte foto's zien tijdens ons verblijf in Zuid Afrika. Foto's van fotografen. De leeuw staat er ook nog te veel op. Moet er nog een paar afschieten. En met Willem, je weet wel, die met die lange lens, zal ik nog overleg plegen om een verzamelplek voor alle foto's te creëren.

Tip: door ctrl ingedrukt houden en omhoog of omlaag te scrollen zoomt u in of uit en kunt u de diashow aanpassen aan uw schermgrootte.

In de ban op TMF

Wellicht gemist. Waarschijnlijk niet. Maar in het geval dat. Hierbij de link naar het TV fragment.
Morgen (zaterdag) op TV Noord-Holland, dus met zijn allen voor de buis! Zondagmiddag om 15.30 uur herkansing.

http://www.tmf.nl/video/39662/item_in_de_ban_van_de_regenboog.html

Nelson, John en Bram

Het boek van Nelson Mandela zelf zou toch eigenlijk iedereen willen lezen die in de ban is geraakt van de regenboog. De lange weg naar vrijheid. Een boek waar je stil van wordt.
Zelfs ik.

Maar ook het boek Playing the Enemy, van John Carlin, is indrukwekkend en geeft ook nog maar weer eens aan wat een bijzonder leider Mandela is. Het boek speelt zich net voor en na zijn vrijlating.

Overigens spraken de zwarte mensen die ik ontmoette na de voorstelling in Pretoria over "onze bevrijding" (..)


Het derde boek wat ik warm mag aanbevelen is het boek van Bram Vermeulen, "Help, ik ben blank geworden". Dat boek beschrijft wat we allemaal al weten en zoals gezegd door Nelson Mandela:
er zijn nog veel heuvels te beklimmen.

WC

Afgelopen woensdag weer een bijzonder nuttige en aangename brainstormsessie gehad voor ons nieuwe programma. In april 2011 is het de bedoeling dat we speelklaar zijn, want op 8,9 14,15 en 16 april zullen we het toneel weer op gaan.
Een aantal items zijn na het diverse maanden van brainstormen nu schrijfklaar. Dus nog lang niet speelklaar. Er is nog een lange weg te gaan.

voor meer informatie http://www.wognumscabaret.nl/

Captured by Willem

waar we van genoten.....

In de ban van....

Afgelopen maandag zijn we teruggekeerd uit Zuid Afrika. Een elfdaagse reis heeft een enorme indruk gemaakt. Een schitterend land op een schitterend continent. Maar een land met een verhaal. Het verhaal van de regenboog.

En dan niet omdat we drie dagen regen hebben gehad, omdat we midden in de week van de perzikkenregen daar waren. Maar de regenboog van Nelson. Wat een indruk hebben onze kinderen gemaakt die zo rijk zijn om mee te mogen doen in de musical "In de ban van de regenboog". Leest u vooral die blogs en kijkt u naar de foto's op de site http://www.indebanvanderegenboog.nl/

Einstein

Wordt het leven makkelijker met de nieuwe media? Of alleen maar onoverzichtelijker? Nadat ik een paar jaar terug al Hyver geworden ben, omdat ik mijn beide dochters toch ook als vriend wilde hebben, ben ik een paar maanden later ook toegetreden tot het meer zakelijke Linkedin. Onlangs ook nog maar lid geworden op Facebook. Daarnaast dan nog een eigen website, http://www.martinstam.nl/, die maar door een paar mensen in een jaar worden bezocht. Dan gisteren (wederom) een account gemaakt op Skype. MSN heb ik ook wel eens gebruikt. Vervolgens bel ik uiteraard vast én mobiel. E-mailen en SMS noemen we maar niet meer nieuw. En nu dan ook blogger. Oh ja, ik vergeet haast te vermelden dat ik ook heel af en toe twitter. Zo slim als Einstein moet u zijn om me nog virtueel te volgen!

MP

ps: aanrader om te lezen, het boekje "de generatie Einstein". Gaat over de jeugd van tegenwoordig in vergelijking met de jeugd van tegenwoordig een generatie terug en een generatie daar voor. En wat de invloed van alle nieuwe media en communicatie heeft op de jeugd. En dus ook op ons.

Verslag van de 11 daagse parallelle reis naar Zuid Afrika, door Henk Visser

Onderstaand verslag geschreven door Henk Visser


"In de ban van de regenboog"

Suid-Afrika
Ek skryf vir jou, omdat daar
so baie dinge is om oor te praat.
Ons kom net nooit uitgepraat.

Dit is goed dat ons baie ver
weg is, weg is, van mekaar.

Ek sien jou in my geestesoog,
op 'n heuweltop hoog, met 'n
kronkelrivier in die benede loop

Ek staan lynreg oorkant jou.
'n Wese in mistigheid gehul.
Uitsnede van het gedicht Kloof van Floris Brown

Eerste dag 13 november 2009

De reis Amsterdam-Kaapstad

In het busje dat ons naar het vliegveld bracht, zaten nog vier ouders van leerlingen van de Tabor welke mee waren naar  Zuid Afrika. t..w. Wendy en Bouk Mulder en Emmeke en Ad Molenaar beiden uit Spanbroek,
Na aankomst op Schiphol waren ook Hellen en Wil en alle anderen drieëndertig ouders en grootouders daar aanwezig.

ja, dat is interessant!

dat is een sappig verhaaltje........

Elf dagen in een vliegtuig en een bus bij elkaar. Meer dan 30 mensen. Kijken naar wilde dieren. Worden vermaakt met interessante en sappige verhaaltjes. En die mensen bij elkaar maken zo'n reis geweldig.
Frans maakt nog wat aantekeningen om een gebeurtenis te vertellen wat gebeurd is. De ander kijkt naar de foto die net gemaakt is om te zien of wat er gezien is echt wel gezien is. Of niet.

Het thuisfront wordt middels SMS en GSM op de hoogte gehouden van de avonturen ("ik klom op het dak van die bus, pakte mijn geweer, schoot een buffel dood en toen kwam die leeuw pas aanlopen..").

Aantekeningen worden gemaakt door Ruud van alle te volgen verhalen, maar vooral de onnavolgbare redeneringen van Frans. Ruud lacht zich zelf bijna morsdood. En ik lach mee. Met soms tranen in mijn ogen. Tranen die er in die elf dagen op andere momenten ook waren....

Onze cyber oma neemt ze ook digitaal tegenwoordig. Ik vraag me af of ze ook al aan het twitteren is. Henk bespreekt nog een keer de instellingen van zijn camera met de man die de langste van allemaal heeft. Ja, achternaam, de Lange. Maar ook de langste lens.

Annet klikt ook veelvuldig, maar lacht vooral. Heerlijk. En soms slaapt ze. Kirsten trommelt, Co lacht enthousiast, brult als een leeuw en heeft een heel klein hartje.

Kees, de stille genieter, naast Conny, die als enige liedjes van A tot Z kent. Bouk en Wendy zijn onze super co-reisleiders.

En al die anderen. Samen. Samen een bus vol trots.

Een prachtige reis in een geweldig land. Onze kinderen vertelden daar een indrukwekkend verhaal. Ik vertel je dat ze dat verteld hebben.......

De regenboog in de stad van de jacaranda's

Op 21 november mochten wij voor de laatste keer de musical In de ban van de regenboog zien. In Pretoria. Dat was niet lang geleden nog een witte stad. Maar de kleur van de jacaranda's brengt echt kleur aan de stad.

Weer werd ik gegrepen door de voorstelling, maar lette ik ook net als vorige week op de reactie's van de oudere, witte Afrikanen. Die reactie's waren net zoals de week er voor in Kaapstad heel lauwtjes. Af en toe eventjes een paar handen op elkaar. In de pauze stond ik buiten met een witte wijn en was geschokt over wel 50,60,70 mensen die het voor gezien hielden. Inderdaad, witte, oudere Afrikaners. De witte wijn smaakte niet meer. De confrontatie van hun eigen geschiedenis door de jeugd van tegenwoordig is blijkbaar té confronterend. Het toekomstbeeld, zwart en wit op het toneel, schitterend als de kleuren van de regenboog, vond ik na de pauze nóg mooier. Frank zong het al:

"Ben niet zwart, ben niet wit, maar de kleur van je hart.........."

Perzikkenregen en "the Big Five"

Je gaat naar Afrika en wat neem je mee? Een korte broek. Het regent het hele jaar niet in Afrika. 'Behalve acht dagen in november. Aan één stuk. Dat noemen ze dus de perzikkenregen. En ja, in díe bui zaten wij. Dus ook 's morgens om vier (!) uur toen wij in een open wagen met een zeiltje over ons heen op zoek gingen naar de big five. Droog en slaperig begonnen om drie uur later koud, doorweekt, verkleumd een warme douche te nemen.

Één van de vijf hadden we in ieder geval gezien. De cheetah. Een grote kat. Midden op het asfalt van de doorgaande weg in de Kruger wild tuin. Mag ik iets meer safari aub!

Gelukkig maakte de dag die volgde op die vroege ochtend heel veel goed. Met heel veel fotografen in de bus. In de meest ongebruikelijke standjes. En u weet het misschien niet, maar "the big five" is ook wel één van de meest gebruikte persoonlijkheidsindelingen die gebruikt wordt. Wel interessant (om met reisleider Frans te spreken) om die dieren van de big five de big five test te laten ondergaan.

Aan het einde van de dag hadden wij de big five gezien. Bij het diner lieten we de steak net zo goed smaken, als eerder op de dag de leeuw en de leeuwin hebben genoten van de buffel.

Kaapstad

Na ongeveer elf uur vliegen op vrijdag de 13e (je moet maar durven) kwamen we aan in Kaapstad. Daar waar op diezelfde dag de premiére van In de ban plaats vond. Toch leuk om te kunnen zeggen dat je dochter nog even moest optreden in Kaapstad. 's Avond was de imense zaal niet vol. Maar dat belette ons niet om weer te genieten van de musical. Voor mij nu al de derde keer. Na de pauze bleef het licht aan. Was dat nou echt de bedoeling? Toen ik me een kwartier had zitten te verbijten hield ik het niet meer vol en ging op zoek naar de lichtknop. Of naar iemand die die knop kon en wilde bedienen. Gelukkig. Tien minuten later ging het licht uit, wat gepaard ging met applaus. Midden in het prachtige lied door Nelson gezongen.

Miss you nights. En de nacht hoort donker te zijn..... Zeker die nacht.