zaterdag 24 april 2010

afscheid nemen bestaat niet....

Donderdag 15 april zaten we nog samen op een terras in de Jordaan. We dronken geen ranja. Een week daarna namen we min of meer officieel afscheid van haar. Sabine, onze teamleider de laatste anderhalf jaar. In de Jordaan hebben we ook nog leren zingen. Amsterdams terras, zingen, ranja.....Dus bij het afscheid zongen we onze versie van Sophietje.

Maar binnen de Rabobank neem je nooit echt afscheid. Je komt elkaar altijd weer ergens tegen en dat zal Sabine ook zo zijn. Want die wil je ook graag weer tegenkomen. Mijn/ons werk is tegenwoordig om de lean filosofie over de bühne te krijgen. Daar hoort ook lean leiderschap bij. Over wat dat dan wel is kan je nog een hele boom opzetten. Laatst las ik ergens de vijf lean leiderschap kernpunten.

Schep vertrouwen, houd focus, breng energie, blijf jezelf verwonderen en doe dat met een rechte rug. De laatste twee stonden vet gedrukt. Volgens mij krijgen ze in Haarlem een lean leider. Zeker geen iene miene ;)

Sabiene, nogmaal bedankt voor de samenwerking!

Voor de liefhebbers, hieronder de tekst van het lied:




Ik werkte samen met Sabine, is iene miene
ze staat altijd voor ons klaar
een mooie eigenschap van haar
niet alleen, maar met elkaar

Maar die iene mien Sabine
Wil meer verdienen
Dus ze gaat nu heel snel weg
das een dikke, vette pech
dik vette pech

ik zag Sabine inspireren
als mijn chef
freedom within a frame en
dan met lef
maakt niet uit op welke bank ik was
ze maakte het nooit klef

en de kleinste van de kleinste
is Sabien
met processen heeft ze alles
al gezien
want een meisje als Sabientje
is een echte iene mien

Sabien is een kameraadje,
gewoon ’n maatje
’t is een vrouwtje met een doel
en dat doet ze met gevoel
met veel gevoel

intermezzo

ik zag Sabine inspireren
als mijn chef
freedom within a frame en
dan met lef
maakt niet uit op welke bank ik was
ze maakte het nooit klef
en de kleinste van de kleinste
is Sabien
met processen heeft ze alles al gezien
want een meisje als Sabientje
is een echte iene mien

Sabien is een kameraadje,
gewoon ’n maatje
’t is een vrouwtje met een doel
en dat doet ze met gevoel
met veel gevoel

vrijdag 23 april 2010

van 28 dus nu 82....

Ze is in 1928 geboren. Net vòòr de crisisjaren. Draai 28 om en jawel, mijn moeders huidige leeftijd is 82. Springlevend, midden ín de crisisjaren. Haar geboortedag werd zoals ieder jaar goed gevierd. Alsof ze nog 28 is. Het wordt dan ook weer een "laterje". Dat schijnt bij ons thuis niet anders te kunnen. Gelukkig maar. De gesprekken gaan over de kerk. Volgens mij kwam dat  vroeger toen ik nog thuis woonde ook regelmatig aan de orde. Het geloof.  Geloof me, je raakt er niet over uitgepraat. Het geloof geeft ook geen antwoord. Als het dat wel zou doen zou het geen geloof meer zijn. Andere principiële vragen kwamen op tafel. Als je niets meer met het katholieke geloof hebt of wilt hebben, laat je je dan wel begraven op het katholieke kerkhof? En je kinderen, die niet gedoopt zijn, krijgen die daar dan ook een plek. Of wil je liever gecremeerd worden? En als je dat dan wilt hoort die wil dan gerespecteerd te worden door degene die achterblijft?

Je begrijpt het, we hadden hele luchtige onderwerpjes te pakken. Ik word nog wel eens verweten dat ik wel vragen stel, maar bijna nooit een antwoord geef. Toen ik een jaar of twintig was, was dat precies andersom. Ik laat nu meer de vraag open om de mening van de ander te respecteren en deze niet al te veel beïnvloeden.
Geloof me. Maar vooruit, mijn mening dan. Als je je zelf niet meer als katholiek beschouwt dan ook de consequentie's nemen. Dus verbranden of je zelf te ruste leggen op een openbare begraafplaats. En als je duidelijk hebt gemaakt wat je wilt, dan is die wil naar mijn idee boven alles te respecteren. Wat krijgen we nou!

zondag 18 april 2010


Vorige week werd ik door een collega, Gerrit, geattendeerd op de website http://www.wordle.net/. Via deze website kan je zogenaamde word clouds maken. Als voorbeeld heb ik de tekst van mijn vorige blogbericht in een woorden wolk gezet. Het is maar een voorbeeld. De mogelijkheden zijn verbluffend!

bij ons in de Jordaan...

Vorige week donderdag hebben we een heerlijk, gezellig teamuitje in Amsterdam beleefd. Amsterdam, altijd leuk. Met prachtig weer werden we rond geleid door de Jordaan. Van oorsprong de bloemetjesbuurt van Amsterdam en dat was de reden waarom de Fransen er de naam Jardin aan gaven. Later dus verbasterd tot Jordaan. Een bezoek aan het Baantjer café leerde dat de dames van plezier in het echte leven geen raam hebben tegenover dat mooie kroegie.

De wandeling werd vervolgd met als eindstation het Baantjer museum. Daar kregen we naast over heerlijk helder Heineken bier ook zangles. Ofwel, met zijn allen vormden we het smartlappen koor van de Rabobank. Adriaan leerde ons om je emotie in het lied te leggen. Denk maar even aan verdrietig moment en dan zingen, aldus Adriaan. Dat was voor mij en waarschijnlijk voor alle collega's niet zo heel moeilijk. Direct denk je dan aan Ian. Feestnummer bij uitstek, maar nu niet aanwezig. Hij revalideert na een hersenbloeding en ook vanaf deze plek wens ik hem een enorm goed herstel toe.

Accordeonist René wist met zijn onvervalste Amsterdamse humor recht voor zijn raap iedereen op scherp te zetten. Prachtig. Dat is pas feedback geven. Het OEPS model past hier niet, maar de boodschap komt over. Na een heerlijk buffet en nog een paar borrels werd ik keurig thuis gebracht door Robbert.

Organisatie: dank je wel!

donderdag 8 april 2010

Het is weer MOOI geweest!

Met veel plezier kijken we terug op het vieren van de vijftigste verjaardag van Truus. Het was mooi!

Met de hele avond weer schitterende muziek van onze huisband ;)  "Van Oor tot Oor" wordt het altijd feest.
Fleur zong Fields of Gold onder begeleiding van Wil. Mooi!
Ruud en Jacq, Marjolein en Klaas, Hellen en Wil zagen er met maskers ook heel mooi uit. Het lied op de wijze van "zij is een tandarst assistente" was treffend en Saskia daarna poëtisch. Philip had wederom zijn hele apotheek op zijn kop gezet om Truus te voorzien van alle smeerseltjes die er nodig zijn om het ouder gaan toch vooral tegen te gaan. Zo blijft ze mooi. Als klap op de vuurpijl brachten Jacqueline en Ruud nog een muzikale ode met fijne humor. Meer dan mooi. .

Kortom, dank zij iedereen die er was, kunnen we zeggen, het is weer mooi geweest.

Dank jullie wel!

Fleur

Ruud en Jacq, Marjolein en Klaas, Hellen en Wil

Jacqueline en Ruud

woensdag 7 april 2010

Truus is mooi 50!

Truus is mooi 50.

Mooi dat ze die leeftijd heeft bereikt. Truus is veel ouder dan dat ze er uitziet. Dat is wel mooi. Ze doet daar dan ook alles voor. Naar de sportschool voor haar spieren. In de sauna om kwaaie stoffen te bestrijden. Vitaminen supplementen als toevoeging aan het toch al gezonde eten. Dagcreme én nachtcreme. Waarschijnlijk af en toe een modderbad. Niet toevallig komt het woord mooi oorspronkelijk van modder. Het zorgvuldig reinigen van de huid vóór het slapen gaan. 
En ik kan u vertellen dat dat een bijzonder ritueel is. Maar het resultaat is er dan ook naar. 
Truus ziet er heel mooi uit.

Ik zal niet alle gekke eigenaardigheden vertellen van Truus. Dat zou mooi worden en lang duren. En ik zal ook niet alle prachtige mooie dingen die ik van haar vind opnoemen. Dat duurt nog langer. 

Maar Truus is wel nadrukkelijk bezig met mooi en mooier. Het is eigenlijk nooit mooi genoeg. 

Ze is dan ook de ultieme perfectionist. Dat blijkt ook uit de manier waarop ze haar opleiding tot schoonheidsspecialiste volgt. 
Ieder ander zou zeggen bij het halen van een 6: mooi zat! 
Of bij het halen van een 8: mooi zo, goed gedaan. Nee, Truus niet. Truus baalt als een stekker bij een 9. Dat had toch mooi een tien moeten zijn. Truus, het is wel eens mooi genoeg.

Truus, een mooie naam ook trouwens, hoewel daar verschillend over wordt gedacht. Er is zelfs een jongeman in Wognum die Truus altijd begroet met de woorden “hallo vrouw met de verkeerde naam”. Alsof Truussen niet mooi mogen zijn.

Alleen al om het feit dat de moeder van Truus ook Truus heette is het naam om trots op te zijn. Maar er is meer. Truus komt van Geertrudis. En die naam betekent: “zij die met de speer vertrouwd is”. Ik kan u uit betrouwbare bron melden dat dat klopt……

17 maart was het 25 jaar geleden dat wij voor het eerst zoende. 25 jaar geleden. Dus nu meer dan de helft van ons leven samen. 17 maart was dus al een bijzondere dag. Maar wat ik niet wist tot vandaag, is dat 17 maart de jaarlijkse feestdag ter ere van de Heilige Geertrudis. Toeval bestaat niet. Vanwege die zoen en de verkeringstijd die er op volgde stond er toen in het clubblad van Wognum Nicols, waar ik penningmeester van was, te lezen:

Onze penningmeester heeft verkering met Truus. Deze mooie naam wordt om de een of andere reden altijd geassocieerd met een welliswaar gezellige, maar niet zo intelligente vrouw. Niet zelden dicht men haar ook nog een fors bemeten en altoos schommelend  achterwerk toe, dat zij nog eens accentueert door zich in een bloemetjesjurk te hullen. Uiteraard draagt de ware Truus blokhakken, heeft zij zich een schapehaar permanentje
aangemeten en vervoert zij in haar veel te grote tasje een macht aan pepernuntjes, zakdoekjes en eau de cologne. Kortom: Tante Truus dus. Volgens nijn mening voldoet Martins Truus niet aan dit ideaalbeeld. Toen ik haar voor de eerste keer zag
was ik verwonderd en ik moet toegeven dat ik mij haar heel anders voorgesteld had.
Waarom? wilt u weten...Nou eh ... omdat ze Truus heet…..

In de ogen van mijn collega's zie ik soms dezelfde verwondering. Ik vertel ze dat mijn huidige echtgenote Truus heet en verdenk ze er dan van dat ze ook aan een bloemetjesjurk denken.

Mooi, gewoon Truus. En ook nog eens mooi praktisch. Velen mensen volgen namelijk Truus. In heel veel auto’s heet het navigatiesysteem geen Tom Tom meer, maar Truus. En nog veel meer mensen zijn Truus ieder dag diep dankbaar. Want ook de afwasmachine krijgt in veel huisgezinnen de ere titel Truus. Iets meer respect is wel op zijn plaats.

Truus is mooi 50. Het is te mooi om waar te zijn. Daarom feest. Geen feest samen met Martin. Die ouwe man. Dat zou een mooie boel worden. Truus krijgt haar eigen feest. “Effe mooi an zitte” En een mooi liedje zingen. Wees gerust, dat zal ik zelf niet doen. Hoewel ik het wel zou willen. Maar mooier als jou kan ik het echt niet. Fleur zingt daarom een mooi, lief liedje. Een liedje van Sting in een uitvoering van Eva Cassidy, die we een paar jaar geleden kregen op CD van Piet Meester. 
Dat is dan ook weer mooi.

Truus, geniet er maar van.
Truus, ik vind je mooi.
Je bent gewoon mooi…………50!