Oranje sturen naar verbetering......

Terwijl vanavond het H woord regelmatig valt in het slotdebat denkt de voetballiefhebber bij de H aan de hamstring van Robben. Een therapeut van 78 jaar uit Rotterdam gaat er voor zorgen dat hij tóch mee kan doen in Zuid Afrika. Hoe bedoel je stoppen met werken op je vijfenzestigste. Volgende week maandag spelen WIJ de eerste wedstrijd. Zo lang de verwachtingen hoog gespannen zijn (en dat zijn ze) spreken we over WIJ en doe ook ik of ik lid van de technische staf ben van het Nederlands elftal.

De afgelopen weken en komende weken staat mijn agenda vol om training te geven. Ik mag oranje trainen. Oranje in balans met blauw, daar gaat het om binnen de Rabo. Het gaat niet om het materiaal, maar hoe met het materiaal om te gaan. Coachen, feedback geven, waar manage je teleurstelling en angst. En hoe behoed je de selectie om te snel te veel hoop en vertrouwen te hebben dat de wereldcup al binnen is na één of twee gewonnen wedstrijden. Trainen om continue te verbeteren op de bank. Terwijl degene die op de bank zit helemaal niet aan voetballen toekomt. Niet bij oranje en niet bij de Rabo. Letterlijk én figuurlijk dus.

Zo is er ook zo'n training gepland op maandag 14 juni. De dag dat oranje in Johannesburg de Denen in de pan zal hakken. Het idee was snel geboren. Ik werk niet voor niks op een bank met ideeën. Het kijken naar de voetbalwedstrijd zou ik integreren in de managementtraining. De paralellen tussen voetbal en bankieren zijn groot, zoals hierboven al geschetst. Beide is het topsport. Verschillen zijn er ook. Bonussen en prestatiebeloning zijn verschillend in hoogte, maar in beide takken van sport toch hoog. Feedback geven bij het voetbal gaat waarschijnljik niet volgens de OEPS methode. Ze gebruiken in het heetst van de strijd vaak woorden met niet meer dan drie letters. Kort Uitgesproken Teleurstellingen. Kort dat maar eens af. Het coachen van oranje gebeurt grotendeels op het veld. In de praktijk. Tijdens het spel. Op een bank doen we dat twee keer per jaar in een spreekkamer. Tijdens een coachgesprek. Het zou toch leuk zijn om van die verschillen te leren. Direct feedback werkt.  Als je je kont aan de kachel brandt voel je het ook direct en niet na een paar weken. Kortcyclisch sturen dus. Met de bedoeling om steeds beter te worden. De beste voetballers trainen immers ook het meeste volgens de onuitputtelijke wijsheid van ene J.C. te B. Dus samen naar Oranje kijken om te leren. En natuurlijk ook voor het groepsgevoel. Om naar elkaar toe te groeien.

Maandag 14 juni dus weer trainen bij een prachtige bank in een mooie stad. Een bank waar ze het al bijna helemaal snappen. Dacht ik. Een bank, waar ik vlak voor dat ik het parkeerdek op rij, begroet word door een levensgroot portret van John Heitinga. Hij is immers geboren in die stad en het jaarlijks voetbaltournooi heeft zijn naam gekregen. Dus toen ik gisteren mijn geweldige idee presenteerde verwachtte ik een enorme bijval van de bijna twintig leidinggevenden. Samen oranje naar de overwinning begeleiden. Tot dat er iemand heel voorzichtig vroeg wie er eigenlijk van voetbal hield. Mijn hand ging direct én als eerste omhoog. Heel voorzichtig volgde er nog vier handen......

Bijna rolde er de hierboven aangehaalde drieletterige afkorting over mijn lippen.....Hoe oranje sturen naar grote hoogte snappen ze nog niets van.... Er zit maar één ding op. Straftraining! Tijdens de wedstrijd, zodat de vijf die het wel snappen kunnen kijken hoe topsport echt in elkaar zit. We kunnen onze oranje leeuwen niet in de kou laten staan. En al helemaal niet in Zuid-Afrika!

Het verhaal van de ganzen

Vorige week tijdens een training op een bank werd door een directeur inspirerend geopend met het verhaal van de ganzen. Ook in het mooie boek Gung Ho wordt onder andere de kracht van het gakken beschreven. De wijze lessen komen vaak vanuit de natuur en soms ook van een ander.

In de herfst,

Als je ganzen op weg naar het

zuiden ziet gaan voor de winter,

overvliegend in V-formatie,
zou je eraan kunnen denken
wat de wetenschap ontdekt heeft
over de vraag waarom ze op die manier vliegen.
Iedere vogel die met zijn vleugels slaat,
creëert daarmee een opwaartse kracht
voor de vogel die onmiddellijk achter hem vliegt.
Mensen die een gezamenlijke richting
met elkaar delen en een gevoel van gemeenschap,
kunnen sneller en gemakkelijker komen
waarheen ze op weg zijn.
Omdat ze reizen met behulp van elkaars stuwkracht.
Als een gans uit de formatie valt,
voelt hij plotseling de remming
en de weerstand bij zijn poging
om alleen te vliegen
en hij gaat snel terug in de formatie,
om weer te profiteren van het hef vermogen
van de vogel voor hem.
Als we net zo slim zijn als een gans,
blijven we in de formatie
met degenen die dezelfde richting als wij opgaan.

Als de gans op de kop moe wordt,
neemt hij een plaats in meer naar achteren
en vliegt een andere gans op kop.
Het is verstandig om van beurt te wisselen
als je een veeleisende klus doet.
Net zoals ganzen die naar het zuiden vliegen.
Ganzen gakken vanuit de achterhoede
om degene die op kop gaan aan te moedigen
om op snelheid te blijven
Wat zeggen wij als we van achteruit gakken?
Tenslotte:
Als een gans ziek wordt,
of gewond raakt door geweerschoten
en daardoor uit formatie valt,
vallen twee andere ganzen met die gans mee
en volgen hem naar beneden om hulp en bescherming te verlenen.
Ze blijven bij de uitgevallen gans
totdat die weer kan vliegen of tot hij sterft.
Dan pas stijgen ze weer op,
op zichzelf of in een andere formatie,
om zich weer bij de groep te voegen.
Als we het verstand van een gans hebben zullen we elkaar net zo bijstaan.