niets geblogd is niet gelijk aan niets gebeurd.....

8 juni was de laatste blog over Oranje en daarna werd er geen tijd gevonden en genomen om nog iets te bloggen. Tot dat één van mijn trouwe volgers (één van de drie) mij vroeg naar het waarom. Er was toch wel het iets gebeurd de afgelopen weken? Dat kan je wel stellen. De laatste blog ging nog over een min of meer onbeduidende oranje wedstrijd. De verloren WK finale ligt inmiddels al weer een paar weken achter ons.

Maar veel in- én aangrijpendere zaken vonden plaats. Het overlijden van mijn schoonvader op de eerste plaats. Zaterdag 26 juni heeft hij nog een uur geleefd, waarna zijn ogen voorgoed dicht bleven. Na een heel lang leven. Een leven wat zo treffend werd verteld door zijn oudste zoon, zwager Piet, bij het afscheid.

Geraakt was ik bij het vooraf lezen van de tekst  en weer geraakt bij het het horen van de woorden toen Piet ze uitsprak. 
"Mijn vader is dood" herhaalde Piet en vertelde zijn herinneringen. De vader van mijn vrouw is dood. Zijn en haar herinneringen zijn talrijker en intenser dan die van mij. Mijn schoonvader is dood. Ik heb mijn eigen herinneringen. Zoals die keer toen ik nog maar net verkering had en Truus midden in de nacht naar huis bracht. Mijn schoonvader liep mij midden op de weg al tegemoet. Wat een enthousiasme voor een nieuwe schoonzoon dacht ik nog. Hi had echter hulp nodig, omdat er een kalfje getrokken moest worden. En zo was ik voor de eerste keer, actief nog wel, aanwezig bij de geboorte van een koe. Geboorte en dood. Indrukwekkend.

Eén van de koeien van deze Westfriese topfokker kreeg de naam Anna82. Een 100.000 liter koe.

Vader George, Anna, Anneke, .....Herinneringen waren je stil van word. Deze week hoorde ik het woord koe als afkorting. KOE is vaak heel gepast. Kaken op elkaar. Nu dus ook.............