Oranje sturen naar verbetering......

Terwijl vanavond het H woord regelmatig valt in het slotdebat denkt de voetballiefhebber bij de H aan de hamstring van Robben. Een therapeut van 78 jaar uit Rotterdam gaat er voor zorgen dat hij tóch mee kan doen in Zuid Afrika. Hoe bedoel je stoppen met werken op je vijfenzestigste. Volgende week maandag spelen WIJ de eerste wedstrijd. Zo lang de verwachtingen hoog gespannen zijn (en dat zijn ze) spreken we over WIJ en doe ook ik of ik lid van de technische staf ben van het Nederlands elftal.

De afgelopen weken en komende weken staat mijn agenda vol om training te geven. Ik mag oranje trainen. Oranje in balans met blauw, daar gaat het om binnen de Rabo. Het gaat niet om het materiaal, maar hoe met het materiaal om te gaan. Coachen, feedback geven, waar manage je teleurstelling en angst. En hoe behoed je de selectie om te snel te veel hoop en vertrouwen te hebben dat de wereldcup al binnen is na één of twee gewonnen wedstrijden. Trainen om continue te verbeteren op de bank. Terwijl degene die op de bank zit helemaal niet aan voetballen toekomt. Niet bij oranje en niet bij de Rabo. Letterlijk én figuurlijk dus.

Zo is er ook zo'n training gepland op maandag 14 juni. De dag dat oranje in Johannesburg de Denen in de pan zal hakken. Het idee was snel geboren. Ik werk niet voor niks op een bank met ideeën. Het kijken naar de voetbalwedstrijd zou ik integreren in de managementtraining. De paralellen tussen voetbal en bankieren zijn groot, zoals hierboven al geschetst. Beide is het topsport. Verschillen zijn er ook. Bonussen en prestatiebeloning zijn verschillend in hoogte, maar in beide takken van sport toch hoog. Feedback geven bij het voetbal gaat waarschijnljik niet volgens de OEPS methode. Ze gebruiken in het heetst van de strijd vaak woorden met niet meer dan drie letters. Kort Uitgesproken Teleurstellingen. Kort dat maar eens af. Het coachen van oranje gebeurt grotendeels op het veld. In de praktijk. Tijdens het spel. Op een bank doen we dat twee keer per jaar in een spreekkamer. Tijdens een coachgesprek. Het zou toch leuk zijn om van die verschillen te leren. Direct feedback werkt.  Als je je kont aan de kachel brandt voel je het ook direct en niet na een paar weken. Kortcyclisch sturen dus. Met de bedoeling om steeds beter te worden. De beste voetballers trainen immers ook het meeste volgens de onuitputtelijke wijsheid van ene J.C. te B. Dus samen naar Oranje kijken om te leren. En natuurlijk ook voor het groepsgevoel. Om naar elkaar toe te groeien.

Maandag 14 juni dus weer trainen bij een prachtige bank in een mooie stad. Een bank waar ze het al bijna helemaal snappen. Dacht ik. Een bank, waar ik vlak voor dat ik het parkeerdek op rij, begroet word door een levensgroot portret van John Heitinga. Hij is immers geboren in die stad en het jaarlijks voetbaltournooi heeft zijn naam gekregen. Dus toen ik gisteren mijn geweldige idee presenteerde verwachtte ik een enorme bijval van de bijna twintig leidinggevenden. Samen oranje naar de overwinning begeleiden. Tot dat er iemand heel voorzichtig vroeg wie er eigenlijk van voetbal hield. Mijn hand ging direct én als eerste omhoog. Heel voorzichtig volgde er nog vier handen......

Bijna rolde er de hierboven aangehaalde drieletterige afkorting over mijn lippen.....Hoe oranje sturen naar grote hoogte snappen ze nog niets van.... Er zit maar één ding op. Straftraining! Tijdens de wedstrijd, zodat de vijf die het wel snappen kunnen kijken hoe topsport echt in elkaar zit. We kunnen onze oranje leeuwen niet in de kou laten staan. En al helemaal niet in Zuid-Afrika!