Het verhaal van de ganzen

Vorige week tijdens een training op een bank werd door een directeur inspirerend geopend met het verhaal van de ganzen. Ook in het mooie boek Gung Ho wordt onder andere de kracht van het gakken beschreven. De wijze lessen komen vaak vanuit de natuur en soms ook van een ander.

In de herfst,

Als je ganzen op weg naar het

zuiden ziet gaan voor de winter,

overvliegend in V-formatie,
zou je eraan kunnen denken
wat de wetenschap ontdekt heeft
over de vraag waarom ze op die manier vliegen.
Iedere vogel die met zijn vleugels slaat,
creëert daarmee een opwaartse kracht
voor de vogel die onmiddellijk achter hem vliegt.
Mensen die een gezamenlijke richting
met elkaar delen en een gevoel van gemeenschap,
kunnen sneller en gemakkelijker komen
waarheen ze op weg zijn.
Omdat ze reizen met behulp van elkaars stuwkracht.
Als een gans uit de formatie valt,
voelt hij plotseling de remming
en de weerstand bij zijn poging
om alleen te vliegen
en hij gaat snel terug in de formatie,
om weer te profiteren van het hef vermogen
van de vogel voor hem.
Als we net zo slim zijn als een gans,
blijven we in de formatie
met degenen die dezelfde richting als wij opgaan.

Als de gans op de kop moe wordt,
neemt hij een plaats in meer naar achteren
en vliegt een andere gans op kop.
Het is verstandig om van beurt te wisselen
als je een veeleisende klus doet.
Net zoals ganzen die naar het zuiden vliegen.
Ganzen gakken vanuit de achterhoede
om degene die op kop gaan aan te moedigen
om op snelheid te blijven
Wat zeggen wij als we van achteruit gakken?
Tenslotte:
Als een gans ziek wordt,
of gewond raakt door geweerschoten
en daardoor uit formatie valt,
vallen twee andere ganzen met die gans mee
en volgen hem naar beneden om hulp en bescherming te verlenen.
Ze blijven bij de uitgevallen gans
totdat die weer kan vliegen of tot hij sterft.
Dan pas stijgen ze weer op,
op zichzelf of in een andere formatie,
om zich weer bij de groep te voegen.
Als we het verstand van een gans hebben zullen we elkaar net zo bijstaan.