Bevrijdingsdag

Op 4 mei gedenken we de slachtoffers en op 5 mei vieren we de vrijheid. Vele bekende Nederlanders laten in een TV spotje zien waarom zij nog stil staan én stil zijn op 4 mei. De verschillende films over de tweede oorlog die rond deze dagen op TV te zien zijn doen ons herinneren aan een tijd waar ik zelf geen deelgenoot van was. Van een tijd waar je toch wel veel van weet. Door school, kranten, films en verhalen.

Sinds 21 jaar vieren wij op 5 mei de bevrijding van Merel uit de moederschoot. Haar geboortedag. Dit jaar dus door het getal extra bijzonder. En ook door het aantal bezoekers. Een dag er na kwam mijn moeder nog eventjes napraten. Ze vertelde toen ook zo blij te zijn dat de dorpsraad van Wognum op een geweldige manier de 4 mei herdenking had georganiseerd. Ieder jaar is zij daar trouw aanwezig. Alleen gaat ze er op aan. Ze vertelde ook wat uitgebreider dan ik tot dan toe had gehoord over haar broer Piet. Vertelde ze meer of was ik nu stiller?

Piet werd in 1944 samen met Piet Breg opgepakt om arbeidsdienst te verrichten. Beide Pieten werkten samen als kappersknecht in Spierdijk. Ze waren verraden volgens mijn moeder. Door Piet zijn vorige baas, een kapper uit Hoorn. Maar die was naast kapper ook NSB'er, vertelde ze overtuigd. Piet Ursem was in 1944 nog maar negentien jaar. Hij heeft volgens de overlevering in vier verschillende concentratiekampen gezeten. Sandbostel in Duitsland was het laatste kamp.

Vlak na de oorlog kreeg de familie Ursem nog een levensteken via het Rode Kruis. Hij zou ergens gesignaleerd zijn op weg naar huis. De vlag ging uit en twee weken lang sprong de familie Ursem bij het naderen van een auto iedereen vol hoop op van zijn of haar stoel. Maar broer Piet kwam niet terug. Het hopen en wachten op zijn terugkeer heeft lang geduurd. Op 5 september 1949 werd voor zijn zielerust een gezongen uitvaartdienst gehouden. De hoop was vervlogen. De tweede wereldoorlog is inmiddels 65 jaar geleden. Zo ver weg. Maar ook zo dichtbij. Volgend jaar ga ik met mijn moeder mee op 4 mei. Dat had ik al veel eerder moeten doen.