Kerst

Kerst 2009 had weer vele ingrediënten, waarvan er een paar écht te veel waren. De afgelopen dagen heb ik (zonder overdrijven) 89 keer Flappie op de radio gehoord. Gelukkig geen konijn op het menu.

Dit jaar wél een witte kerst. Dat was sinds 1981 volgens het KNMI niet meer voorgekomen. In Pijnacker kreeg ik de auto niet eens uit de slip, zoveel sneeuw. Zwager Piet kwam na tien minuten gelukkig een duwtje geven.

Witte kerst dus, maar geen kerk. Terwijl in mijn herinnering het pas echt kerst is als je 's morgens om vijf uur lopend, door de sneeuw, naar de kerk gaat. Dat was dus vroeger. Toen hadden we altijd een witte kerst.  Kerstavond geen kerk dus, maar wel stichtelijke gesprekken. Gesprekken bij vrienden met onze jeugd over de amoreuze moraal. Nu en vroeger. Er is volgens mij niet veel veranderd. En natuurlijk pasteitjes en het woordenboekspel. Een nieuwe traditie dient zich aan.

Vroeger niet, nu wel, kado's onder de boom. Wat voor kleur boom? Groen. Echt? Neen, nep. Maar wel kado's, waarvan de helft geruild moet worden. Hier en daar dus niet de juiste signalen opgepikt en soms vergeten wat ik een paar jaar terug al een keer kado heb gegeven.

Tweede kerstdag vertellen aan familie wat je verteld hebt op eerste kerstdag aan de andere familie. En discussie's over drankmis- en gebruik van de Westfriese jongeren en het horecarookverbod. En ook over het lumineuze idee om vanaf 1 januri een toegangsverbod na middernacht te hanteren voor de horeca. Een afzakkertje na twaalven kunnen we dus vergeten.

's Avonds heerlijk getafeld bij andere vrienden. En over kado's gesproken. Ik vroeg dit jaar kniekousen en ben nóg teleurgesteld dat ik die niet heb gekregen. Maar zou nog meer teleurgesteld zijn als ik een WC borstel zou hebben gekregen ter waarde van € 160,=. Design. Dat dan weer wel. Ik wist nooit dat je naar een WC borstel moest kijken. Wel naar het WC natuurlijk.