Kaizen of kaiaku?

Dit zijn de eerste twee woorden Japans die ik geleerd heb. En ik mag er in mijn dagelijks werk mee bezig zijn. Dat gedachtegoed, gecombineerd met een model gebaseerd op een boek van Dante en de praktijk van een nanny.
Niet zo maar een nanny, de Nanny! U weet, die met die strenge blik en dito bril uit een tv programma, waarin ze laten zien hoe gemakkelijk het is om kinderen op te voeden. Of eigenlijk de ouders.
En dat boek van Dante, Een Goddelijke Komedie, is al 700 jaar oud, dus zeg niet dat we met vluchtige modelletjes werken.

Dat model met zijn oorsprong in de komedie wordt wel de verandercurve genoemd. Welke fases ga je door als je te maken krijgt met een grote, ingrijpende verandering. Inderdaad, dat zijn dezelfde fases die je doorgaat bij rouwverwerking. Dat is immers ook een dramatische verandering in je leven. Afscheid nemen, loslaten en de weg omhoog weer vinden. Hoe bedoel je komedie.

Bezorgdheid, opluchting, ontkenning, angst, bedreiging, neerslachtigheid volgen elkaar op. Om uiteindelijk terecht te komen bij hoop en vertrouwen. Of bij een hoop vertrouwen.

Ik mag verkennen of mensen willen of moeten veranderen. Of de verandering herkennen. En dan erkennen. En in wat voor fase zit dan iemand die wil veranderen? Daarbij een spiegel zijn, te motiveren en te stimuleren. Dat is iedere keer weer uitdagend, spannend en inspirerend.

Oh ja, wat betekent dan kaiaku? Veranderen naar slechter.
Veel liever dus, kaizen: veranderen naar beter!