Hap en Stap

Voor mijn vijftigste verjaardag kreeg ik van mijn WC cabaret vrienden en vriendinnen een Hap en Stap dag. Op een mooie pinksterdag (waar heb ik dat meer gehoord?) op de fiets richting Wadway om bij John te genieten van een heerlijk aperitief om daarmee op voorhand de spijsvertering en de speekselaanmaak te stimuleren. Tijdens dat kleine fietstochtje prees ik me in stilte al gelukkig om deel uit te maken van zo'n club mensen.

Het stimuleren van de spijsvertering lukte geweldig, want het met hulp van Peter gemaakte rode drankje smaakte voortreffelijk. Koud biertje er achter aan en op de fiets richting Jacqueline. Naar eigen recept gemaakte pastei met kippenragout vroeg om een rapportcijfer. Door strategisch te stemmen kwam dit gerecht niet hoger van een vier bij een enkeling, waar een cijfer richting de tien op zijn plaats was geweest.

In de verwachting dat we nu het volgende voorgerecht koud ging verorberen bij de caravan van Klaas en Marjolein op de nudistencamping te Midwoud moesten we toch gewoon naar de Schoutsplaats. Wil haalde opgelucht adem, maar ik had het toch wel willen meemaken. Of het, temidden van geheel nakende mensen te dineren, de smaak ten goede zou komen zullen we nu nooit weten.
Omdat Marjolein 13 zo'n rot getal vindt had ze maar een stoel en een bord minder neergezet. Het stoelendans effect bleef uit en voor iedereen was er meer dan genoeg.

Op naar de keurslager. Daar mocht ik op de k(l)eurig versierde WC pot plaats nemen. Dick verraste met een heerlijke Italiaanse lasagne. Hopelijk toch wel met Hollands gehakt. Verschillende soorten wijn en bier werden uit de bijzonder grote Kokking Fridge getoverd toen het al weer tijd was voor de volgende halte. Het grand dessert werd opgediend bij Dick en Marije. Zelfgemaakte bokkenpotentaart en verschillende soorten kaas werden onder begeleiding van een overheerlijke dessert wijn (of voor de liefhebbers een witte port) richting slokdarm gedirigeerd. Ondertussen werd een soort van huisband geformeerd met Hellen op blokfluit, Marije op de piano en Dick K. met een rammelaar.

De laatste stop was bij Wil en Hellen. Koffie met bonbons. Hoewel geen bonbons van de wereldberoemde bonbon maker Martinez met als eigenaar Martin Stam, deze waren ook niet te versmaden. Een goed glas Calvados als digestief om de bij John een eeuwigheid terug gestimuleerde spijsvertering verder te bevorderen en daarna was het gewoon weer tijd voor een koud biertje.
Hap en Stap krijgen van zo'n geweldige groep mensen was helemaal top en waarschijnlijk hoe God het bedoeld heeft ;)

Super bedankt!

klik hier voor de foto's

ps1: krijg ik alle recepten per mail?

Luisteren 2...

En natuurlijk kan ik het dan niet laten om je deelgenoot te maken van onderstaand gedicht.

Luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij begint mij adviezen te geven,

Luisteren.....

Een paar weken geleden las ik het. En schreef het vervolgens enthousiast op mijn blog. Dé vijf lean leiderschapseigenschappen waren geef vertrouwen, schep energie, focus, hou je rug recht en blijf je zelf verwonderen. Luisteren stond er niet bij. Je zou kunnen stellen dat een goede luisteraar ook werkt aan vertrouwen. Vertrouwen geven en vertrouwen krijgen. In bijgaand filmje geeft Tom Peters treffend zijn visie over de belangrijkheid van luisteren. Hoe lang hou jij het vol om te luisteren? Vast wel langer dan 18 seconden......

Bevrijdingsdag

Op 4 mei gedenken we de slachtoffers en op 5 mei vieren we de vrijheid. Vele bekende Nederlanders laten in een TV spotje zien waarom zij nog stil staan én stil zijn op 4 mei. De verschillende films over de tweede oorlog die rond deze dagen op TV te zien zijn doen ons herinneren aan een tijd waar ik zelf geen deelgenoot van was. Van een tijd waar je toch wel veel van weet. Door school, kranten, films en verhalen.

Sinds 21 jaar vieren wij op 5 mei de bevrijding van Merel uit de moederschoot. Haar geboortedag. Dit jaar dus door het getal extra bijzonder. En ook door het aantal bezoekers. Een dag er na kwam mijn moeder nog eventjes napraten. Ze vertelde toen ook zo blij te zijn dat de dorpsraad van Wognum op een geweldige manier de 4 mei herdenking had georganiseerd. Ieder jaar is zij daar trouw aanwezig. Alleen gaat ze er op aan. Ze vertelde ook wat uitgebreider dan ik tot dan toe had gehoord over haar broer Piet. Vertelde ze meer of was ik nu stiller?

Piet werd in 1944 samen met Piet Breg opgepakt om arbeidsdienst te verrichten. Beide Pieten werkten samen als kappersknecht in Spierdijk. Ze waren verraden volgens mijn moeder. Door Piet zijn vorige baas, een kapper uit Hoorn. Maar die was naast kapper ook NSB'er, vertelde ze overtuigd. Piet Ursem was in 1944 nog maar negentien jaar. Hij heeft volgens de overlevering in vier verschillende concentratiekampen gezeten. Sandbostel in Duitsland was het laatste kamp.

Vlak na de oorlog kreeg de familie Ursem nog een levensteken via het Rode Kruis. Hij zou ergens gesignaleerd zijn op weg naar huis. De vlag ging uit en twee weken lang sprong de familie Ursem bij het naderen van een auto iedereen vol hoop op van zijn of haar stoel. Maar broer Piet kwam niet terug. Het hopen en wachten op zijn terugkeer heeft lang geduurd. Op 5 september 1949 werd voor zijn zielerust een gezongen uitvaartdienst gehouden. De hoop was vervlogen. De tweede wereldoorlog is inmiddels 65 jaar geleden. Zo ver weg. Maar ook zo dichtbij. Volgend jaar ga ik met mijn moeder mee op 4 mei. Dat had ik al veel eerder moeten doen.

Spartanen 1 blijft in de derde klas

Op de laatste speeldag won Spartanen in mijn ogen verdiend met 0-2 van VVS '46. Spartanen knokte voor iedere meter en was met name in de lucht heer en meester. Daar en tegen demonstreerde VVS aan het publiek waarom zij nacompetitie moeten spelen om niet te degraderen. Met name de verdedigers maakten er een kunst van om bijna iedere pass niet bij een medespeler te laten aankomen. Michel Koning (uitblinker, samen met Stefan Blauw en Martijn Doodeman) schoot dit keer niet eens zo hard een vrije trap van een meter of twintig in doel. Blunder van de keeper die volgens mij zijn muur nog aan het metselen was. In de 89e minuut maakte Spartanen de 2-0, waarbij een gelijkspel zelfs genoeg was geweest om zich veilig te spelen.

Eerlijk is eerlijk, de lat hielp Spartanen tot twee keer toe om op voorsprong te blijven. Desondanks dik verdiend. Een winnende coach heeft altijd gelijk. Vanmiddag werd een speler die het hele jaar meedoet naar de reservebank verbannen. In plaats voor hem deed iemand mee die het hele jaar rugby heeft gespeeld. Letterlijk dus!  Het team werd sterker, maar ik weet niet of ik in dat geval nog een wedstrijd onder die coach zou voetballen. Tijd voor een nieuw seizoen. Koos en Silvan hebben in drie jaar uitstekend gepresteerd. Degraderen, na vorig seizoen op een wedstrijd promotie te missen naar de tweede klas, zou dat bijna doen vergeten. Tijd voor een nieuw seizoen, nieuwe trainer, nieuwe ronde, nieuwe kansen.